دنبال چه آمده ای؟

روز ها از پس هم گذشت و سخت شدم مثل سنگ جدا افتاده از کوهی  و تو آنروز ها شعار سردی بودی بر دیوار روبروی خانه ،آزادی برای زمانی که در قفس به دنیا می آیند آرزویی بیش نیست 

نه اینکه ترسیده باشم، نه ! ناامید هم نیستم فقط حاصل تلاش های هر روزم زخم  بال هایم بوده 

و حالا که خودم به زخم هایم مرحم گذاشته ام میفهمم که گاهی برای رهایی باید حیله کرد ؛باید خودت را به مردن بزنی 

 دارم بزرگ میشوم و بزرگ شدن همیشه تقاصی دارد

پ.ن:شاید زمانی دگر در جای دگر

عشق...