عشق

زمان زمان زمان تهی ام از هرچه بوده ام از هرچه نبوده ام دستت را بده طالعت..‌. خط صاف لایتناهی عشق...

برای شروع باید تمامش کنی 

این حقیقت ،جاودانگیست 

ترس فلج میکند احمق میشوی و می میری

باید ادامه داد هرگونه که هست هیچ پایداری در جهان نیست 

نامیرایی وجود ندارد جز خاطرات

ما جادوانه شدیم در تاریخ نانوشته ی خلقت

عشق...

تابیدیم چنان که خورشیدی قبل ازین به جهان نتابید ،ما از شروع راز خود دانستیم ما اسرار مخوف و شگرف خلقت را در کنجی امن نهان کردیم و خود از یاد بردیم از برای چه نگاهبان گشته ایم آنگونه که راه گم کردیم و سرگشته دنبال گم شده خویش جهان را زیر و رو کردیم جهان برایمان از معنا دور گشت ما همه به سویی دنبال راز نهان خود گشتیم تا جایی که فراموش کردیم دنبال چه هستیم و همان طور سردر گم با سرگیجه های مداوم چنان به دور خود بی معنا چرخیدیم که نور خویش ندیدیم و جهان را شبی خاموش یافتیم بی معنا ،بی شگفتی بی عشق...میوه ممنوعه بدعهدی ما بود و هیچ بهشتی از زیر پای ما کشیده نشد ما خود از عشق به عدم مبتلا گشتیم ما معنا، بودیم قلبمان صندوقچه و عشق راز نهان بود  عشق...ادامه مطلب

گورم را بکن

تا دفن شوم در تو 

مثل یک کودک قبل از تولد 

پ.ن:بزرگ می شویم بی آنکه چیزی در ما بزرگ شود و نمیدانم کجا برای ایستاد بعد از طوفان بهتر است 

از یاد نمیبرم و تنها از یاد میروم و این جزای خدایانی ست که تنها میروند 

عشق...

کبود خاموش صدای جیر جیرک شب و تاریکی و تاریکی و تاریکی پ.ن؛وقت پریشانیست عشق...

می شنوی چگونه می غرد و چنگال های پراز خونش را روی ملحفه ها میکشد انگار از قصه ای شوم گریخته و تشنه ی خون مانده ؛انگار تمام دفتر هاو قلم هارا به آتش کشیده که دیگر ننویسند ،که دیگر خوانده نشوند  این سای عشق...ادامه مطلب

جهان با دست های بزرگ و زمختش افتاده به جان چشم هایم

 و این لباس گشاد که دارد خفه ام میکند هی دارد رشد میکند و بزرگ‌و بزرگ تر میشود و من میان عظمت تار و پودش که پوسیده اما گسستگی نیست کوچک و کوچک تر میشوم.

له می شوم 

اما تو غصه نخور  کرم ابریشمم

توتلاشت را کردی اگرچه نورت کوچک بود و ناتوان اما جلوی ظلمت عمیق و مخوف شب زورت را زدی

حالا سهم تو پیله ات می شود و سهم من تویی که در پیله ات خفتی

حالا بگذار هرچه می شود بشود تو به پروانه شدن ادامه بده...   

 

عشق...

ما همه قربانیان سکوتیم 

در جهانی که پرچمش مرگ بر فریادست.

عشق...

(جنگ مهمترین وسیله ی ارتباط میان ملت هاست . آدم از3400سال تاریخ شناخته شده،تنها حدود 250سال در صلح عمومی به سر برده است. )

واقعی و تاسف بار 

ما آدم ها دنبال چی میگردیم ؟؟؟؟!

وقتی به این چیزا فکر میکنم .دیگه هرچیزی که تو زندگی شخصی ،ناراحتم میکنه کلیشه میشه.

 

عشق...

خنده ام میگیرد به این همه مزخرف که به خوردمان میدهند و ما باید بزور  تمام این گنداب هارا ببلعیم وعق بزنیم به آرمانها و بالا بیاوریم به زندگی .

چندبار فکر کردی !؟

در سرت چه گذشت ؟سر تو ترسناک ترین جای جهانست .

دنیا خیال ندارد جای بهتری شود ولی ما که می توانیم بهتر باشیم ؛میتوانیم آدم باشیم .تا کی باید از هرچه که پیش آمد برنجیم و گله کنیم 

تو یادت نمی اید چگونه عقاب ها ازین شهر رفتند .

به چیز های بهتری بیاندیش ،مغزت داره فاسد میشه

 

 

عشق...